زمستان 1384 - سخن عشق

کجای این جنگل شب پنهون می‌شی خورشیدکم
پشت کدوم سد سکوت پر می‌کشی چکاوکم
چرا بمن شک می‌کنی من‌که منم برای تو
لبریزم ازعشق تو و سرشارم ازهوای تو
لبریزم ازعشق تو و سرشارم ازهوای تو

دست کدوم غزل بدم نبض دل عاشقم رو
پشت کدوم بهانه باز پنهون کنم هق هقم رو

گریه نمی‌کنم نرو
آه نمی‌کشم، بشین
حرف نمی‌زنم بمون
بغض نمی‌کنم، ببین

سفرنکن خورشیدکم ترک نکن من رو نرو
نبودنت مرگ منه راهی این سفرنشو
نزارکه عشق من و تو اینجا به آخر برسه
بری تو و مرگ من از رفتن تو سر برسه

گریه نمی‌کنم نرو
آه نمی‌کشم، بشین
حرف نمی‌زنم بمون
بغض نمی‌کنم، ببین

نوازشم کن و ببین عشق می‌ریزه از صدام
صدام کن و ببین که باز غنچه میدن ترانه‌هام
اگرچه من به چشم تو کمم قدیمیم گُمم
آتشفشان عشقم و دریای پر تلاطمم

گریه نمی‌کنم نرو
آه نمی‌کشم، بشین
حرف نمی‌زنم بمون
بغض نمی‌کنم، ببین

باز هم سلام

حال همه ما خوب است ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادی بی سبب می گویند

سلام

خوبید؟

من سارا هستم

امیدوارم دوستای خوبی باشیم

و از باهم بودن لذت ببریم

salam

omidvaram khoob bashid

in avalin salame man be shomast

baham bashim